DEKLARACJA WARSZAWSKA I KONGRESU ZDROWIA PSYCHICZNEGO

            I Kongres Zdrowia Psychicznego zakończony. Stanowił wydarzenie absolutnie ponadpartyjne – wysuwał postulat poszanowania godności osób chorujących psychicznie i realizacji Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego. Zakończył się przyjęciem Deklaracji w następującym brzmieniu:

„My, profesjonaliści opieki psychiatrycznej i pomocy społecznej,
osoby z doświadczeniem kryzysu psychicznego, rodziny,
przyjaciele, oraz humaniści, zebrani dziś na I Kongresie Zdrowia
Psychicznego w Warszawie
w przekonaniu, że:
• zdrowie psychiczne jest wielką wartością, fundamentalnym dobrem
osobistym człowieka, którego ochrona należy do obowiązków
państwa,
• przemyślana troska o zdrowie psychiczne dzieci, młodzieży, osób
dorosłych i starzejących się buduje kapitał rodzin i
społeczeństwa,
• przyjazny, sprawny system pomocy i wsparcia w kryzysach zdrowia
psychicznego przeciwdziała ludzkim tragediom oraz dojmującemu
poczuciu porzucenia, osamotnienia i bezradności,
• naruszanie niezbywalnej godności, praw osób w kryzysie
psychicznym wynika z ludzkiej ignorancji, wadliwego prawa  oraz z
niewydolności instytucji - co można zmienić,
świadomi, że:
• oczekiwane i zapowiadane od lat zmiany w zakresie polityki
zdrowotnej i społecznej państwa wobec zdrowia psychicznego są
lekceważone, odkładane lub pomijane,
• niezaspokojenie potrzeb uruchamia niekorzystne tendencje
epidemiologiczne, oddala zdrowie, rozbija rodziny, narusza prawo,
niesie straty ekonomiczne,
• brak działań reformatorskich konserwuje poczucie bezradności,
porzucenia i osamotnienia wymuszane przez niewydolny system na
nas - jego głównych interesariuszach, ze szkodą dla wszystkich,
• brakuje rozwiązań systemowych, które bez ograniczeń i
nierówności, udostępniałyby nowoczesną, środowiskową opiekę
psychiatryczną, zgodnie z Narodowym Programem Ochrony Zdrowia
Psychicznego,
ogłaszamy tę DEKLARACJĘ I KONGRESU ZDROWIA PSYCHICZNEGO, żądając:
1. poszanowania praw i wolności osób doświadczających kryzysu
zdrowia psychicznego, w szczególności do decydowania o sobie we
wszystkich dziedzinach życia,
2. poszanowania prawa osób doświadczających kryzysu zdrowia
psychicznego do pełnego udziału w życiu społecznym, do życia,
mieszkania, pracy i leczenia się w lokalnej społeczności,
3. wdrożenia programów edukacyjnych, profilaktycznych,
przeciwdziałających stygmatyzacji i nierównemu traktowaniu z
aktywnym udziałem osób doświadczających kryzysu,
4. uruchamiania lokalnych Centrów Zdrowia Psychicznego, z
nowoczesnymi standardami organizacyjnymi, z obowiązkiem
udzielania pomocy mieszkańcom określonego rejonu, z adekwatnym
finansowaniem powiązanym z liczbą mieszkańców, z koordynacją
leczenia z innymi formami wsparcia i uczestnictwa społecznego,
5. udostępnienia i upowszechnienia osobom wychodzącym z kryzysów
zdrowia psychicznego dostosowanych form wsparcia w zakresie
kontynuowania nauki i zatrudnienia,
6. zapewnienia godnych warunków pracy pracownikom ochrony zdrowia
psychicznego, ponieważ ich godne warunki pracy oznaczają dla osób
potrzebujących pomocy godne warunki leczenia i wspierania oraz
zabezpieczenie koniecznych kadr dla ich realizacji w przyszłości,
7. wprowadzenia w życie postanowień Narodowego Programu Ochrony
Zdrowia Psychicznego poczynając od przygotowanego w ostatnich
dwóch latach pilotażu, przy koordynowanym wykorzystaniu środków
udostępnionych przez UE na wspieranie deinstytucjonalizacji
ochrony zdrowia psychicznego, w ramach programów operacyjnych
regionalnych (RPO) i krajowego (PO WER).

Warszawa, 8 maja 2017 r.
z upoważnienia uczestników Kongresu
Przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego
Joanna Krzyżanowska –Zbucka”.

Zygmunt Marek Miszczak