O Ś W I A D C Z E N I E

 

Lubelskie Stowarzyszenie JESTEŚMY                                                           Lublin, dn. 2. XII. 2024 r.

Ul. Gospodarcza 32

20-213 Lublin

 

O Ś W I A D C Z E N I E

 

               Jako stowarzyszenie pacjentów po przebytym kryzysie psychicznym Lubelskie Stowarzyszenie JESTEŚMY wyraża swój stanowczy sprzeciw wobec zaplanowanej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej reformy programów nauczania, polegającej na wprowadzeniu w ramach przedmiotu „edukacja zdrowotna” deprawujących uczniów treści.

               Przyjęcie permisywnych standardów nauczania prowadzących do oderwania sfery seksualności człowieka od kontekstu rodziny, odpowiedzialności za relację małżeńską, właściwego młodej osobie powołania życiowego; zignorowanie wymogów etycznych życia wspólnotowego prowadzą nieuchronnie do wielorakich patologii, niszczących życie tak osoby poddanej systemowej deprawacji, jak i Jej otoczenia. Jedną z konsekwencji wprowadzenia edukacji zdrowotnej w zaplanowanym przez Ministerstwo kształcie musi być zwielokrotnione narażenie bezbronnych podmiotów systemu pseudoedukacji na wielorakie kryzysy natury psychicznej – kryzysy tym trudniejsze do przezwyciężenia, że dotykające najgłębszych warstw ludzkiej duchowości, uderzające w najbardziej intymną sferę życia człowieka.

               Niszczenie młodych uczestników systemu edukacji nie jest zadaniem Ministerstwa Edukacji Narodowej; może i powinno spotkać się ze zdecydowanym sprzeciwem wszystkich środowisk w polskim społeczeństwie.

               Dodać należy, iż wspomniane plany Ministerstwa stoją w całkowitej sprzeczności z polskim prawem, łamiąc m.in. Art. 48 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, gwarantujący rodzicom prawo do wychowania dzieci zgodnie ze swymi własnymi przekonaniami. Ewentualna próba ich przeforsowania będzie złamaniem prawa nie tylko ze względu na wymogi Konstytucji RP; wszelkie akty prawne zmierzające do deprawacji polskich dzieci będą bowiem bezskuteczne i nieobowiązujące jako niegodziwe.

               Wzywamy Kierownictwo Ministerstwa Edukacji Narodowej do wsłuchania się w głos środowisk autentycznie zatroskanych o dobrostan psychiczny dzieci i młodzieży, do refleksji i wycofania się z projektowanych, godzących w godność i w prawa osoby ludzkiej działań.

W imieniu Zarządu Lubelskiego Stowarzyszenia JESTEŚMY

 

Zygmunt Marek Miszczak

APEL do Przedstawicieli Parlamentu RP

 

Lubelskie Stowarzyszenie JESTEŚMY                                              Lublin, dnia 30 lipca 2024 r.

Ul. Gospodarcza 32

20-213 Lublin

 

 

APEL

do Przedstawicieli Parlamentu RP

 

1.        Kancelaria Sejmu, Ul. Wiejska 4/6/8, 00-488 Warszawa

2.        Kancelaria Senatu, Ul. Wiejska 6/8, 00-902 Warszawa

 

 

               Wobec pojawiających się w przestrzeni publicznej projektów rozwiązań prawnych zmierzających do legalizacji zabijania dzieci nienarodzonych w oparciu o tzw. przesłankę zdrowia psychicznego, Lubelskie Stowarzyszenie JESTEŚMY występuje z apelem o zaniechanie instrumentalizowania osób po kryzysie psychicznym.

               Przejawem takiej instrumentalizacji jest narracja ignorująca pozytywne dla zdrowia psychicznego matki skutki spełnionego macierzyństwa oraz niezwykle groźną dla dobrostanu psychicznego kobiety alternatywę terminacji poczętego życia. Zabicie własnego dziecka często staje się przyczyną ciężkich stanów depresyjnych, z którymi kobiety – matki borykają się niejednokrotnie do końca swojego życia.

               Występujące niekiedy lęki i inne problemy psychiczne utrudniające podjęcie decyzji o zrodzeniu i otoczeniu troską poczętego dziecka  mogą – w świetle obecnego stanu medycyny – być skutecznie rozwiązywane i uśmierzane.

               Kampania propagująca przedmiotowe projekty rozwiązań prawnych nosi także znamiona stygmatyzacji osób po kryzysie psychicznym, suponując po Ich stronie brak zdolności rozeznania obiektywnej hierarchii wartości. Życie osoby ludzkiej stanowi bowiem wartość bardziej fundamentalną niż samo tylko Jej zdrowie, zaś ochrona prawa do życia osoby logicznie uzasadnia obowiązek ochrony Jej zdrowia.

               W trosce o właściwie pojęte dobro osób po kryzysie psychicznym, a szczególnie kobiet, apelujemy o rezygnację z podnoszenia na forum publicznym wszelkich projektów aborcyjnych, odwołujących się do przesłanki zdrowia psychicznego.

 

W imieniu Lubelskiego Stowarzyszenia JESTEŚMY

Prezes Zarządu  Zygmunt Marek Miszczak

Do wiadomości:

Redakcje środków masowego przekazu

 

 

 

 

 

 

 

 

                      

Przesłanka zdrowia psychicznego… i jej ofiara

 

Czy osoba w kryzysie psychicznym ma prawo do poszanowania Jej godności i praw, w tym prawa do ochrony Jej zdrowia i zabezpieczenia warunków życia gwarantujących rozwój i równoprawne funkcjonowanie w społeczeństwie?

               Na tak postawione pytanie każdy z Czytelników odpowiedział zapewne: TAK – bez wątpienia… A jak wygląda w praktyce ochrona godności i praw takich osób – matek zmagających się z kryzysem psychicznym, w kontekście liberalnego postulatu przyjęcia przesłanki zdrowia psychicznego jako podstawy do podjęcia decyzji o zabiciu dziecka?

               Zakładając, iż temat znany jest Czytelnikom (wszyscy wiemy, iż na gruncie wspomnianej propozycji prawnej  matka mogłaby pozbawić życia swoje poczęte dziecko ze względu na argument o zagrożeniu Jej zdrowia psychicznego) nie chciałbym tutaj brać w nawias żadnego z aspektów trudnej sytuacji osoby, doświadczającej aktualnie kryzysu psychicznego. Ta trudna sytuacja przybiera często postać depresji, zobojętnienia, rozpaczy, stanów emocjonalnych mogących prowadzić nawet do wyłączenia odpowiedzialności za własne czyny.

               W takiej sytuacji doświadczenie macierzyństwa bywa odczytywane przez kobietę jako szansa i błogosławieństwo, może być także odczytywane jako dodatkowe źródło obaw i lęku. Lęk jest typowym dla wielu schorzeń psychicznych objawem, objawem występującym niejednokrotnie niezależnie od konkretów realnego życia, wpływać może silnie na doświadczany – na etapie kryzysu – dyskomfort dotkniętej przezeń osoby. Osoba dotknięta takim nadmiernym lękiem ma prawo do uzyskania pomocy specjalistycznej również dlatego, iż emocja ta utrudnia Jej z reguły podejmowanie odpowiedzialnych, wolnych decyzji życiowych. Nie muszę dodawać, iż skutecznie podjęte leczenie prowadzi do zdjęcia z osoby chorującej ciężaru nadmiernego lęku, przywracając Jej zdolność do normalnego, satysfakcjonującego funkcjonowania w społeczeństwie.

               Zawarty w przedmiotowym rozwiązaniu prawnym, skierowany do cierpiących kobiet komunikat nie brzmi jednak: WSTRZYMAJ SIĘ Z OCENĄ SYTUACJI, WKRÓTCE SPOJRZYSZ NA NIĄ TRZEŹWIEJ! Jest to komunikat mówiący: - możesz zabić swoje dziecko, będzie ci lżej…

               Zawarte w tym komunikacie kłamstwo prowadzi do definitywnej zmiany sytuacji osoby chorującej – matki. W konsekwencji tego kłamstwa kobieta traci bowiem perspektywę czasowego jedynie i odwracalnego charakteru dotykających Ją trudności – stając w obliczu nieodwracalnej tragedii własnego życia. Utrata dziecka – cóż mówić, jeśli przyczyną tej utraty jest własna decyzja – to częste źródło długotrwałych i lekoopornych depresji, poczucia utraty sensu życia, nawet samobójstw.

Narażona w trudnym momencie swego życia na pokusę podjęcia „łatwej” decyzji o aborcji kobieta ma prawo poczuć się oszukaną i zdradzoną przez ustawodawcę, także przez system ochrony zdrowia, którego zadaniem jest przyjść Jej z pomocą we właściwym momencie, w razie potrzeby – ochronić Ją nawet przed samą sobą.

               Wszystko, co wyżej napisałem, to uwagi sformułowane na gruncie przychylnej dla wnioskodawców przedmiotowego rozwiązania prawnego interpretacji, zgodnie z którą motywem propozycji jest dobro kobiety. Wiemy, że tak nie jest. Motywem złożenia owej propozycji jest stworzenie takiego stanu prawnego, w którym każda kobieta będzie mogła powołać się na przesłankę zdrowia psychicznego w celu zabicia swego dziecka. Jakaż to hipokryzja! Jakie uprzedmiotowienie osób zmagających się z kryzysem psychicznym! A przecież największą ofiarą stanie się każdorazowo… nienarodzone, niewinne, skazane na śmierć, choć wyposażone w niezbywalne prawo do życia dziecko.

 

Zygmunt Marek Miszczak